Wij hebben geen zin in dagelijkse ruzies aan tafel, ook omdat dit het enige moment is dat we met z'n drietjes bij elkaar zitten. En ik heb toestanden gezien van kinderen die met kinderstoel en al op de gang werden gezet. Tot het bord leeg was. Dat is niet helemaal onze stijl van opvoeden.
Maar goed, je wilt als ouder toch graag dat ze iets binnen krijgen. Dus hebben we het er af en toe over met Zoon. Hij is nu zelf met een eigen systeem gekomen. Zo heeft hij de cijfers 1 tot en met 10 op onze schoolbordmuur gekalkt, en zet nu elke dag een streepje achter een cijfer als hij iets geproefd heeft. Bij 5 krijgt hij een snoepje en bij 10 een klein cadeautje. Zoon blij, papa en mama blij.
Inmiddels zijn we erachter dat we bij het proeven niet al te veel moeten voorstellen. Van de week vond welgeteld 1 rijstkorrel de weg naar zijn mond.
En als hij iets al kent, hoeft hij het van zichzelf niet te proeven, want dan weet hij al hoe het smaakt. Tja, op zich een waterdichte redenering waar weinig tegenin te brengen valt. Zoon was al op weg naar de keuken om een streepje te zetten.
Gisteren aten we worteltjes. Minachtend keek Zoon naar de wortel op zijn bord.
'Dit eet ik echt niet hoor, dit is eten voor paarden en konijnen.'
En weg was hij weer. Naar de keuken voor zijn streepje.
Iets zegt me dat hij toch weer aan het langste eind trekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten